Οι βδέλλες εκθέτουν την τοποθεσία της άγριας ζωής και μπορεί να βοηθήσουν τις προσπάθειες διατήρησης
April 6, 2022Οι βδέλλες είναι χάλια. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να τους αποφύγουν. Όμως, το καλοκαίρι του 2016, οι φύλακες του πάρκου στο φυσικό καταφύγιο Ailaoshan της Κίνας πήγαν να κυνηγήσουν τους μικρούς λαίμαργους.
Για μήνες, οι δασοφύλακες έψαχναν στο καταπράσινο δάσος του καταφυγίου, μαζεύοντας δεκάδες χιλιάδες βδέλλες με το χέρι και μερικές φορές αφαιρώντας τα γλοιώδη παράσιτα από το δέρμα των δασοφυλάκων. Κάθε φορά που οι δασοφύλακες έβρισκαν μια βδέλλα, την έβαζαν σε ένα μικρό σωλήνα γεμάτο με συντηρητικά, έβαζαν το σωληνάριο σε ένα πακέτο ισχίων και συνέχιζαν. Το έργο θα μπορούσε να βοηθήσει τις προσπάθειες διατήρησης, στο Ailaoshan και αλλού.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μετρήσουμε πόση προσπάθεια καταβάλλεται για τη διατήρηση της άγριας ζωής, αλλά είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η επιτυχία αυτής της προσπάθειας, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, λέει ο Douglas Yu, οικολόγος στο Ινστιτούτο Ζωολογίας Κουνμίνγκ στην Κίνα.
Αλλά τα αιμοδιψή σκουλήκια μπορεί να είναι απλώς το εργαλείο για τη δουλειά. Οι βδέλλες δεν είναι επιλεκτικοί τρώγων – θα γλεντήσουν με το αίμα πολλών διαφορετικών πλασμάτων, από αμφίβια μέχρι θηλαστικά και ψάρια. Οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι μπορούν να εξαγάγουν ζωικό DNA από αίμα που έχουν καταπιεί οι βδέλλες και άλλα πλάσματα που ρουφούν το αίμα, αυτό που είναι γνωστό ως DNA προερχόμενο από ασπόνδυλα ή iDNA, και να αναγνωρίσουν το ζώο προέλευσης.
Και ορισμένοι ερευνητές είχαν προτείνει ότι το iDNA, ένας τύπος περιβαλλοντικού DNA, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση του φάσματος των ζώων σε μια περιοχή, λέει ο Yu (SN: 18/1/22). «Σκεφτήκαμε ότι απλώς θα προσπαθήσαμε να το κάνουμε».
Επιστρατεύοντας 163 δασοφύλακες, ο Yu και οι συνεργάτες του αντικατέστησαν τους κυνηγούς βδέλλες με τη συλλογή των παρασίτων κατά μήκος των τακτικών περιπολικών των δασοφυλάκων, που κάλυπταν και τις 172 περιοχές του καταφυγίου.
Τρεις μήνες αργότερα, οι δασοφύλακες είχαν συγκεντρώσει 30.468 βδέλλες. Μετά την εξαγωγή και ανάλυση του ζωικού DNA από τα γεύματα αίματος των βδέλλων, ο Yu και οι συνεργάτες του εντόπισαν την παρουσία 86 διαφορετικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων ασιατικών μαύρων αρκούδων, κατοικίδιων βοοειδών, αγκαθωτών βατράχων Γιουνάν και, φυσικά, ανθρώπων.
Επί πλέον, το iDNA έδωσε ενδείξεις για το πού προτιμούσαν να περιφέρονται τα ζώααναφέρουν οι ερευνητές στις 23 Μαρτίου στο Επικοινωνίες για τη φύση. Η βιοποικιλότητα της άγριας ζωής ήταν μεγαλύτερη στο εσωτερικό του καταφυγίου, διαπίστωσαν οι ερευνητές, ενώ τα οικόσιτα βοοειδή, τα πρόβατα και οι κατσίκες ήταν πιο άφθονα στις χαμηλότερες, πιο προσβάσιμες ζώνες του καταφυγίου. Επειδή τα περισσότερα από τα άγρια είδη που ανιχνεύονται θα πρέπει να μπορούν να κατοικούν σε όλα τα μέρη του καταφυγίου, η διχογνωμία υποδηλώνει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί να ωθεί την άγρια ζωή μακριά από ορισμένες περιοχές, λέει ο Yu.
Σε σύγκριση με άλλες μεθόδους για την αποτύπωση της άγριας ζωής, η χρήση iDNA από βδέλλες είναι «πραγματικά οικονομική και χρονικά αποδοτική και δεν απαιτεί μεγάλη εξειδίκευση», λέει ο Arthur Kocher, οικολόγος στο Ινστιτούτο Max Planck για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας στο Jena, Γερμανία, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Οι παγίδες κάμερας, για παράδειγμα, ενεργοποιούνται μόνο από ζώα αρκετά μεγάλου μεγέθους και τα όργανα είναι ακριβά. Οι έρευνες που βασίζονται σε θέαμα απαιτούν εκπαιδευμένους παρατηρητές. Με τις βδέλλες, λέει ο Kocher, «υπάρχουν σαφή πλεονεκτήματα».
Ο Yu και ο Kocher υποψιάζονται και οι δύο ότι οι βδέλλες και άλλα πλάσματα που ρουφούν αίμα, όπως οι μύγες ή τα κουνούπια, θα γίνουν πιο δημοφιλή εργαλεία επιτήρησης άγριας ζωής στο μέλλον. Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν περισσότερο τι φέρνει στο τραπέζι το iDNA, λέει ο Yu.
